Piwo na patelnię

Bogu dzięki już urlop. Po raz pierwszy od bardzo bardzo dawna, wstałam bez pomocy komórkowego alarmu (czy ktoś jeszcze używa budzika?). Ledwo wstałam, napiłam się kawy i już potrzebowałam zimnego prysznica. I wcale nie po to, by ostudzić mój zapał do tych wszystkich rzeczy, za które co urlop chcę się zabrać. Żar leje się z nieba. Spacerując ulicami, mogę śmiało powiedzieć, że wiem jak to jest być plasterkiem boczku na patelni. Odkryłam też  sens wiosennych diet drakońskich. Pewnie byłoby mi teraz dużo swobodniej :) Ale i tak, stojąc w kolejce do kasy, spostrzegłam (a właściwie wyniuchałam), że czy gruby, czy chudy, stary czy młody, w takich warunkach przyrody poci się każdy. 

Zaraz po porannym prysznicu, zasiadając do książki, zaciekam śliną na myśl wieczornego piwa. Z każdym, najmniejszym nawet ruchem mój organizm uprasza się tego bursztynowego napoju. Lekko gazowany, doprawiony do smaku sokiem malinowym bądź imbirowym, w spoconej szklance....Litości! Chyba się uzależniam!